Damaso alonso publikuje z wielką odwagą książkę pt „Synowie gniewu” to daje pełny zwrot do poezji tamtych czasów. Opublikowana w 1944 roku, w okresie faszystowskiej dyktatury, w tej pracy, oprócz renowacji leksykalnej i metrycznej, obserwuje się renowację tematyczną opartą na obecności niesprawiedliwości chwili, które są ujawniane i potępiane w tym dziele o nieobliczalnej wartości i że zerwał z poezją. unikania, które służyły reżimowi Franco.
La boleść bycie mężczyzną jest odczuwalne w tej pracy. Bycie mężczyzną jest tajemnicą, ale Bóg jest także tajemnicą, daleką od odpowiedzi na wszystko, co proponowali oficjalni poeci tamtych czasów. Śmierć jest nieodwołalnym przeznaczeniem i jednocześnie jedynym słusznym wyjściem do szarej egzystencji, która w tamtych czasach była obowiązkowa dla wszystkich Hiszpanów.
I właśnie dlatego jednostki czuły się samotne w coraz bardziej zdegradowanym społeczeństwie i tylko miłość kobiety mogła zapewnić im jakieś towarzystwo i chwile przytomności w niesprawiedliwe społeczeństwo w których relacje międzyludzkie również były wadliwe, co jeszcze bardziej pogarsza wspomnianą samotność, która ustępuje miejsca wewnętrznej pustce, która przenika wszystko.
Więcej informacji - Biografia Dámaso Alonso
Zdjęcie - Koło poezji
Źródło - Oxford University Press