Wisława Szymborka był polskim pisarzem, eseistą i poetą, laureatem Konkursu im Nagroda Nobla w 1996 r a dzisiaj przypada jego nowa rocznica narodziny w 1923. Aby o tym pamiętać lub odkryć, przynosimy wybór wierszy z jego twórczości.
Wisława Szymborka
Urodzona w Prowenie, gdy miała rok, jej rodzina przeniosła się do Torunia, a później osiedliła się tam Kraków, gdzie mieszkał do swojej śmierci w 2012 roku. Tam mieszkał WWII próbując kształcić się na tajnych zajęciach i na własnej skórze doświadczając okropności nazizmu. Pracować jako pracownik kolei i groziła jej deportacja do Niemiec, ale udało jej się uciec. Jednocześnie pracował jako ilustrator i stawiał pierwsze kroki w pisaniu.
Po zakończeniu wojny zaczął studiować literaturę polską i kontynuował naukę Socjologia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Potem spotkał poetę Czesława Miłoszaco znacząco wpłynęło na jego karierę. Poznała także Adama Włodka, który został jej mężem w 1948 roku, w którym ona także została porzucił studia bez uzyskania dyplomu i ze względu na problemy finansowe.
Wisława Szymborka — charakterystyka jej twórczości
Opublikował swój pierwszy zbiór wierszy w 1952, który zatytułował Dlatego żyjemy. W nim i w kolejnych swoich pracach pt. Pytania zadawane sobie, wykazało pierwsze zaangażowanie polityczne w tzw.socrealizm», ale potem rozczarował się komunizmem. Pozostał jednak lewicowcem, choć sympatyzował z grupami dysydenckimi i miał odwagę bezpośrednio atakować Stalina w jego pracy Zadzwoń do Yeti.
Pisał od lat pięćdziesiątych do początku osiemdziesiątych recenzje literackie w czasopiśmie Życie Literackie (Życie literackie). Później była redaktorką „NaGlosu”, tłumaczyła literaturę francuską na język polski i pisała Ensayos, ale nie porzucił poezji.
Su styl charakteryzuje się użyciem krótkie wersety i bezpośredni leksykon bez metafor. Do najczęstszych tematów, którymi się porusza, należą m.in wojna i terroryzm, spontaniczność, wyjątkowe lub efemeryczne. Wszystko z oryginalnym i refleksyjnym punktem, którego nie brakuje ironia nawet nie paradoksi co przyniosło jej uznanie jako prestiżowej poetki.
Niektóre tytuły jego twórczości syn Sól, Tysiąc radości, urok, Jeśli cokolwiek, Ludzie na moście, Koniec i początek, O śmierci bez przesady, Natychmiast, Dwa punkty i Tutaj.
Jest laureatem kilku nagród, m.in. Literackiej Miasta Krakowa, Nagrody Ministra Kultury RP, Nagrody im Goethe, Herder i najważniejsze, Literacka Nagroda Nobla w 1996 r. Zmarł w 2012 roku w wieku 88 lat, po napisaniu wierszy do swego ostatniego dzieła, pt. Do tego momentu, opublikowane pośmiertnie w 2014 r.
Wisława Szymborka — Wybór wierszy
Wzajemność
Istnieją katalogi katalogów.
Są wiersze o wierszach.
Są sztuki o aktorach grane przez aktorów.
Listy motywowane listami.
Słowa służące do wyjaśniania słów.
Mózgi zajęte badaniem mózgu.
Smutki są zaraźliwe, podobnie jak śmiech.
Istnieją dokumenty, które pochodzą z paczek papierów.
Wygląda na widziane.
Liczba przypadków spadała po każdym przypadku.
Duże rzeki z dużym udziałem innych małych.
Lasy po brzegi przepełnione lasem.
Maszyny przeznaczone do budowy maszyn.
Sny, które nagle zabierają nam sen.
Zdrowie niezbędne do odzyskania zdrowia.
Schody w dół i w górę.
Okulary szukać okularów.
Wdech i wydech.
I mam nadzieję, że od czasu do czasu
nienawidzić nienawidzić.
Ponieważ na koniec dnia
to, co istnieje, to ignorancja niewiedzy
i ręce zajęte myciem rąk.
Radość pisania
Gdzie pisany jeleń biegnie przez pisany las?
Aby ugasić pragnienie na brzegach pisanej wody
Co odrysuje jego pysk jak kartka kalki?
Dlaczego podnosisz głowę? Słyszałeś coś?
Na czterech nogach zapożyczonych z rzeczywistości,
Podnosi ucho pod moje palce.
Cisza – słowo skrzypiące na papierze
i oddziela gałęzie wyrastające ze słowa „las”.
Czają się, aby wskoczyć na pustą stronę
litery, które być może do siebie nie pasują,
takie natarczywe sformułowania
to zakończy inwazję.
Kropla atramentu zawiera solidną rezerwę
myśliwych, celujących z jednym okiem już zamkniętym,
przygotowany do zejścia po stromym pióropuszu,
otoczyć jelenia i przyłożyć mu karabin do twarzy.
Zapominają, że tutaj nie jest życiem.
Tutaj, czarno na białym, obowiązują inne prawa.
Mrugnięcie okiem będzie trwać tak długo jak chcę,
pozwoli się podzielić na maleńkie wieczności
pełen kul zatrzymanych w połowie lotu.
Nic się nie stanie, jeśli tego nie zamówię.
Wbrew mojej woli liść nie spadnie,
Żadne ostrze nie ugnie się pod kopytem ostatniego punktu.
Czy istnieje świat
czyim przeznaczeniem rządzę z absolutną suwerennością?
Czas, który zatrzymam łańcuchami znaków?
Życie, które się nie kończy, jeśli tego pragnę?
Radość pisania.
Moc uwiecznienia.
Zemsta ze śmiercionośnej ręki.