Marcelo Gullo
Marcelo Gullo to argentyński naukowiec zajmujący się stosunkami międzynarodowymi, politolog, pedagog i pisarz non-fiction. Po latach doświadczeń w swojej karierze stworzył teorię zakładającą niesubordynację i próg władzy, a także bronił ideologii pan-latynoskiej, która proponuje unię krajów hiszpańskojęzycznych pod względem ich kultury, gospodarki i polityki. Uważany jest za peronistę.
Jednocześnie lekarz jest także niezwykle krytyczny wobec Partii Justycjalistycznej, uważając, że przywództwo i sprawowanie władzy w tym sektorze „zostało przekazane w ręce neoliberalizmu i progresywizmu, które są ideologiami podporządkowania zniewalającymi lud”. Wśród innych stanowisk m.in. Gullo jest wielkim przeciwnikiem aborcji i innych żądań społecznych żądanych przez jego kraj.
Krótki życiorys
Wczesne lata i studia
Juan Marcelo Gullo Omodeo urodził się 3 stycznia 1963 roku w Rosario, w Argentyna. Jego zainteresowanie polityką i historią Ameryki Łacińskiej objawiało się już od najmłodszych lat., motywowany troską o nierówności strukturalne, które dotykają kontynent. Studiował nauki polityczne na Uniwersytecie Narodowym w Rosario (UNR), a następnie przeniósł się do Francji, aby uzyskać doktorat z nauk politycznych na Uniwersytecie Paris VIII.
Instytucja ta znana jest z krytycznego podejścia i nacisku na badanie globalnych struktur władzy. Przez całą swoją karierę Gullo udało się kultywować kilka studiów uniwersyteckich, w tym: doktorat na Uniwersytecie w Salvadorze oraz tytuł magistra stosunków międzynarodowych uzyskany w Uniwersyteckim Instytucie Wyższych Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Genewskiego.
Jest także absolwentem studiów międzynarodowych w Szkole Dyplomatycznej w Madrycie. Gulo Był uczniem brazylijskiego politologa Helio Jaguaribe oraz urugwajskiego socjologa i teologa Alberto Methola Ferré., dwa wpływy zarówno dla niego, jak i dla innych badaczy tej dziedziny nauk społecznych.
Dziedzictwo krajowe i międzynarodowe
Marcelo Gullo jest specjalistą w dziedzinie stosunków międzynarodowych i historii Ameryki Łacińskiej. Jego praca i myśl wywarły znaczący wpływ na polu akademickim. oraz w debacie społeczno-politycznej regionu, zwłaszcza w odniesieniu do gospodarczej i politycznej zależności Ameryki Łacińskiej od obcych mocarstw, takich jak Stany Zjednoczone (które są zwykle zwykłym wrogiem).
Marcelo Gullo jest powszechnie znany ze swojej teorii „rozwoju autonomicznego” i analizy stosunków władzy między krajami rozwiniętymi a krajami rozwijającymi się. Zdaniem Gullo Ameryka Łacińska od dawna znajdowała się w sytuacji zależności i podporządkowanie wielkim mocarstwom, zwłaszcza USA i Europie.
Skupienie teorii Gullana
Jego podejście opiera się na połączeniu teorii zależności i krytycznego myślenia Ameryki Łacińskiej., pod wpływem autorów takich jak Raúl Prebisch, Celso Furtado i Enrique Dussel. Jednym z jej głównych postulatów jest to, że aby kraje regionu mogły osiągnąć prawdziwą niezależność i zrównoważony rozwój, muszą przyjąć autonomiczną i strategiczną politykę.
To oczywiście bez podporządkowania się zagranicznym interesom. Gulo utrzymuje, że kluczem do rozwoju krajów peryferyjnych jest wzmocnienie ich suwerenności politycznej i gospodarczą, ograniczając wpływ aktorów zewnętrznych na jej politykę wewnętrzną, co sprawiło, że zyskała popularność wśród myślicieli ideologii lewicowych.
Wszystkie książki Marcelo Gullo
- Argentyna Brazylia: wielka szansa (2005);
- Niesubordynacja założycielska: Krótka historia budowy potęgi narodów (2008);
- Niesubordynacja i rozwój: klucze do sukcesu i porażki narodów (2012);
- Ukryta historia. Walka narodu argentyńskiego o niezależność od imperium angielskiego (2013);
- Rozmowy z Alberto Metholem Ferré (2013);
- Haya de la Torre. Walka o Wielką Ojczyznę (1917-1931) (2014);
- Stosunki międzynarodowe: teoria krytyczna z peryferii Ameryki Południowej (2018);
- Ojczyzna. Demontaż czarnej legendy od Bartolomé de las Casas po kataloński separatyzm (2021);
- Nie ma za co przepraszać. Znaczenie dziedzictwa hiszpańskiego w obliczu okrucieństw popełnianych przez wrogów Hiszpanii (2022);
- Co Ameryka zawdzięcza Hiszpanii: hiszpańskie dziedzictwo w Nowym Świecie (2023).
Streszczenie książek i znaczących publikacji Marcelo Gullo
Argentyna Brazylia: Wielka szansa (2005)
W tej sztuce Gullo analizuje stosunki między Argentyną i Brazylią, badając możliwości współpracy regionalnej umocnić autonomię Ameryki Południowej. Zdaniem autora ten strategiczny sojusz jest kluczowy dla przeciwstawienia się wpływom Stanów Zjednoczonych w regionie.
Niesubordynacja założycielska: Krótka historia budowy potęgi narodów (2008)
Rozwija w nim swoją teorię założycielskiej niesubordynacji. Dla myśliciela, Kraje, którym udało się rozwinąć i skonsolidować jako mocarstwa, zrobiły to poprzez „niesubordynację” do norm narzuconych przez siły dominujące. W tej pracy argumentuje, że narody Ameryki Łacińskiej muszą przyjąć postawę oporu i samoafirmacji, aby zbudować własną ścieżkę rozwoju.
Niesubordynacja i rozwój: klucze do sukcesu i porażki narodów (2012)
W tym tytule Autor kontynuuje ideę ufundowania niesubordynacji, Gullo głębiej bada potrzebę opracowania własnych strategii politycznych i gospodarczych, w oparciu o potrzeby i interesy Ameryki Łacińskiej, zamiast wzorować się na narzucanych z zagranicy.
Wpływ i krytyka
Twórczość Marcelo Gullo wywarł szeroki wpływ na dziedzinę nauk politycznych w Ameryce Łacińskiej. Jego teorie były przedmiotem debaty i często wywoływały kontrowersje. Niektóre sektory uważają go za obrońcę podejścia nacjonalistycznego, które stawia na pierwszym miejscu autonomię i suwerenność gospodarczą regionu. Inni krytykują go za uznanie, że jego pomysły mogą być anachroniczne lub nierealne w zglobalizowanym świecie.
Pomimo kontrowersji, Gullo zdobył określone miejsce jako jeden z czołowych myślicieli krytycznych w Ameryce Południowej., a jego wpływ rozciąga się nie tylko na środowisko akademickie, ale także na kręgi polityczne i społeczne w całym regionie.
Wkład myśli Gulliano
Marcelo Gullo w dalszym ciągu pozostaje punktem odniesienia dla tych, którzy chcą zrozumieć wyzwania stojące przed Ameryką Łacińską w obliczu globalizacji i wpływu obcych mocarstw. Jego wezwanie do niesubordynacji i poszukiwania drogi autonomicznego rozwoju rozbrzmiewa w regionie, który pomimo wysiłków na rzecz uzyskania niepodległości w dalszym ciągu napotyka bariery.
Mają one zazwyczaj charakter gospodarczy, ale także polityczny i kulturowy. Z drugiej strony twórczość autora zachęca nas do refleksji nad znaczeniem naszej własnej i suwerennej strategiioraz zakwestionowanie stosunku zależności, który jego zdaniem przez wieki utrzymywał region w stanie podporządkowania.