Magiczna góra (Zauberberga) to klasyczna niemieckojęzyczna książka opublikowana w 1924 roku. To najważniejsza publikacja Tomasza Manna, obszerna powieść, której zainteresowanie skupia się na głębi refleksji, a nie na narracji. Kieszonkowy rozmiar wydał go ponownie w języku hiszpańskim.
Ta intelektualna powieść laureata literackiej Nagrody Nobla z 1929 roku rozważa różne tematy, jednocześnie ukazując nam narrator, Hans Castorp, odwiedza swojego kuzyna w sanatorium w Alpach Szwajcarskich. Czas będzie wyzwalaczem myśli i nauki bohatera, który będzie otoczony innymi postaciami, prawie tak ważnymi jak on. Ten klasyk literatury powszechnej został opisany przez samego Manna jako powieść o czasie.
Magiczna góra: czyli powieść o czasie
Refleksje w Berghofie
Hans Castorp jest młodym mężczyzną, który przyjeżdża w Alpy Szwajcarskie, aby odwiedzić swojego kuzyna Joachima Ziemssena w sanatorium Berghof. Początkowo miał zostać na kilka tygodni, ale jego pobyt został przedłużony i w tym miejscu spotkał ludzi, którzy pogrążyli go w długich medytacjach w cichym otoczeniu. Ten chwilowy przepływ będzie warunkował zarówno narrację, jak i doświadczenie bohatera. W tym osobliwym pobycie w szwajcarskim sanatorium wizja świata w tym naturalnym miejscu zaczyna nabierać innego znaczenia.
Prawda jest taka, że żona Tomasza Manna została przyjęta do podobnego zakładu jakiś czas temu i jej wizyty z pewnością stały się katalizatorem do stworzenia refleksyjna powieść, w której czas traci znaczenie, a nawet zainteresowanie. Dlatego określił ją mianem „powieści czasu”. W tej rekreacji Mann korzysta z okazji, aby zagłębić się w kwestie transcendentalne, takie jak sama kondycja ludzka, życie i egzystencja lub najgłębsze uczucia.
Mann powraca do pierwszej połowy XX wieku, pisząc powieść przez ponad dziesięć lat. W Magiczna góra znajdują się kręgowce początki burzliwego wieku, w którym wyróżniają się aspekty ludzkie, takie jak te związane z burżuazją i jej dekadencją, powracający temat w piórze niemieckiego pisarza. Pierwsza ćwierćwiecze XX wieku balansuje na krawędzi I wojny światowej, która jest nieuniknionym, choć odległym tłem w przestrzeni powieści.
Bildungsroman
Oprócz powieści czasowej jest to również powieść edukacyjna, która w języku niemieckim nazywana jest Bildungsroman. Młody inżynier Castorp jest zafascynowany tym, co zastaje w odległej klinice, z dala od tego, co dzieje się za górami. Poczucie czasu będzie jednym z czynników branych pod uwagę, i wpływy miejsca i jego mieszkańców skłonią cię do ponownego rozważenia znaczenia wielu rzeczy. Magiczna góra Jest to zatem powieść edukacyjna, w której czas jest miarą względną, pozostawiającą historię za sobą. Jednak narracja pomaga Tomaszowi Mannowi w prosty i do pewnego stopnia przystępny sposób wyeksponować myśli i refleksje, które go najbardziej interesowały.
W takim medytacyjnym środowisku pobyt bohatera ulega stagnacji, ale nie jego świadomość i inteligencja. Powieść pogrąża też czytelników w rozmowach i dialektycznych bitwach między myślami liberalnymi i totalitarnymi. które zagrażały Europie na początku XX wieku. Tematy takie jak polityka, historia i duch będą stałym elementem jej stron. Podobnie klinika gruźlicy staje się domem młodego Hansa. Z tego powodu inne tematy, takie jak choroba i śmierć, wyróżniają się bliskim i wyraźnym kontaktem.
Kontemplacyjna powieść zrobiona bez pośpiechu
Autor zaczął ją pisać w 1912 roku, więc jej rozwój był powolny, a stronic przybywało z czasem. To, co zaczęło się jako pomysł oparty na osobistym doświadczeniu, stało się obszerną pracą, bardzo przemyślaną i przedstawioną w zarysie. Magiczna góra komponuje ogromną i ostrą refleksję na temat człowieka lub polityki, z bardzo dobrze szczegółowymi postaciami.
Wśród wielu wiodących odniesień i autorów, które Tomasz Mann otrzymał w całej swojej twórczości, a także w tej powieści, są Goethe, Freud, Nietzsche, Schopenhauer lub Biblia. W Magiczna góra historia przekracza oczekiwania czytelnika i inicjuje obrazę jego wiedzy i osądu.
Wnioski
Magiczna góra Jest to wiele rzeczy: powieść filozoficzna i kontemplacyjna, o nauce lub o czasie, jak lubił ją nazywać jej twórca. W niej postacie są tak samo ważne jak tło książki i różne poruszane tematy: życie i śmierć, wiara, choroba, miłość, polityka czy sytuacja historyczna doświadczana podczas pisania, I wojna światowa. Kondycja ludzka widziana oczami upadającej europejskiej burżuazji jest szczegółowym portretem tej klasy społecznej w pierwszej ćwierci XX wieku. Jednak powieść nie da się zredukować wyłącznie do grupy społecznej, gdyż Mann stara się obnażyć wrodzone paradoksy człowieka. Patrząc od dzisiaj, nadal jest to tekst, z którego można wyciągnąć nowe wnioski. Rozległa klasyka, która wygrała wyścig z czasem i przyjemna lektura.
O autorze
Tomasz Mann urodził się w Lubece (Cesarstwo Niemieckie) w 1875 roku.. Pochodził z zamożnej rodziny i jako dziecko zaczął pisać. Jest jednym z najważniejszych pisarzy pierwszej połowy XX wieku i wyróżnia się powieściami, opowiadaniami i esejami. Chociaż Magiczna góra To jego najbardziej znane i uznane dzieło, W wieku nieco ponad 25 lat opublikował swoją pierwszą pracę, która ostatecznie określiłaby go jako autora, Buddenbrockowie (1901), w którym przedstawia jeden ze swoich głównych tematów, dekadencję burżuazji. W 1929 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla w zasadzie dzięki tej powieści.
Jego sposób myślenia i praca nad polityką postawiły go w niezręcznej sytuacji, kiedy reżim hitlerowski triumfował w Niemczech w latach 30. w 1933 wyjechał na emigrację do Szwajcarii, a następnie do Stanów Zjednoczonych. W tym kraju otrzymał obywatelstwo i kontynuował pisarstwo, szerząc ideologię antyfaszystowską. Wrócił do Szwajcarii trzy lata przed śmiercią w Zurychu w 1955 roku.. Otrzymał także prestiżową Nagrodę Goethego i opublikował inne książki, o których warto wspomnieć, m.in Śmierć w Wenecji (1911) Józef i jego bracia (1934), który rozpoczął tetralogię i Doktora Fausta (1947).