Interpretacja książki „Pachnidło”: analiza literacka, symbolika i przesłanie

Pachnidło: Historia mordercy —O Das Parfum, die Geschichte eines Mörders, w oryginalnym języku niemieckim— jest historyczną powieścią grozy i tajemnicy napisaną przez autora i scenarzystę Patricka Süskinda. Dzieło, nagrodzone World Fantasy Award w 1987 r., zostało po raz pierwszy opublikowane w 1985 r., wywołując sensację, która do dziś pozostaje w kulturze popularnej.

W swojej książce bawarski pisarz zabiera czytelnika w mroczną podróż, podczas której zgłębia skomplikowane i niekorzystne aspekty płci. Przez życie Jeana Baptiste'a Grenouille'a, mężczyzna o niezwykłym węchu, ale pozbawiony zapachu własnego ciała, Przyglądamy się tożsamości, wyobcowaniu i znaczeniu percepcji sensorycznej. To jest analiza literacka Perfumy.

Krótka analiza literacka Pachnidła Patricka Süskinda

Akcja powieści rozgrywa się w Francja XVIII wieku, w dekadenckim otoczeniu pełnym tysięcy elementów: smaków, zapachów, kolorów, a przede wszystkim odpadów. Już od pierwszych stron autor stara się podkreślać szkodliwy charakter stworzonego przez siebie świata. Niedługo potem poznajemy Grenouille'a, głównego bohatera, który rodzi się pośród śmieci na targu rybnym.

Niedługo po narodzinach zostaje porzucony przez matkę, pozbawiony podstawowej opieki i miłości, a jednocześnie staje się oderwany od ludzkiego środowiska. Od tego momentu spędził całe życie na marginesie społeczeństwa, które uważało go za wyjątkowo nieprzyjemnego człowieka. Jednak Grenouille wkrótce odkrywa swój niezwykły zmysł węchu: potrafi rozpoznać, sklasyfikować i zapamiętać każdy zapach.

Styl narracji powieści

Jeden z najbardziej uderzających elementów Perfumy jest jego stylem narracji. Choć Süskind rzeczywiście posługuje się tradycyjną strukturą, jego styl wyróżnia się niezwykle opisowym językiem, skupionym na doznaniach: każdy zapach, smak, dotyk, spojrzenie czy dźwięk jest wyolbrzymiony do granic możliwości, by przedstawić jeden z najważniejszych portretów społecznych XVIII-wiecznej Francji.

Jednocześnie autor rzuca czytelnikowi wyzwanie, posługując się głosem trzecioosobowego, wszechwiedzącego narratora. Ten urzekający narrator, jak mało kto, podkreśla, jak zapachy wpływają nie tylko na protagonistę i jego przestrzeń osobistą, ale także na otoczenie. W ten sposób główny bohater wyrusza w podróż, zstępując w swoje najgorsze cechy.

Opracowanie: Jean Baptiste Grenouille

Przez całą historię bohaterem Perfumy przechodzi rozwój przeciwstawny do rozwoju klasycznego bohatera. Podczas swojej podróży, Grenouille nie domaga się sprawiedliwości za porzucenie go przez matkę. lub odkupienia za ich grzechy, ale absolutna władza nad ludźmi poprzez aromatyGłówny bohater jest istotą amorficzną pod każdym względem: fizycznym, emocjonalnym, moralnym i etycznym.

Jak wyjaśniliśmy w poprzednich sekcjach, Jean Baptiste Grenouille nie zna miłości, ale ważne jest, aby pamiętać, że nie rozumie, nie czuje współczucia ani wyrzutów sumienia. Ponadto protagonista staje się coraz bardziej skrupulatny w swojej pracy. Można powiedzieć, że jest mordercą, który działa z bezpośredniej potrzeby estetycznej, a nie z gwałtownego impulsu.

Zagospodarowanie działki

Jako powieść fabuła rozwija się w trzech głównych fazach, sekcjach lub częściach:odkrycie przez bohatera niezwykłego talentu, odrzucenie świata i ludzi, narzucona sobie izolacja jako sposób na osiągnięcie całkowitego oczyszczenia i samopoznania, a wreszcie poszukiwanie najbardziej wykwintnych perfum, które zapewnią mu kontrolę nad rówieśnikami.

Wszystkie te fazy są starannie skonstruowane, aby pokazać czytelnikowi wewnętrzną ewolucję bohatera., zerwanie z moralnością i jego już pogarszające się człowieczeństwo, zamieniające go w potwora. Jednakże w tekście jest ciekawy aspekt: ​​Grenouille nie zna ani nie czuje miłości, a mimo to w głębi duszy pragnie być kochany. Tę ideę można dostrzec w ostatniej części książki.

Ukryta symbolika w perfumach

Najważniejszym symbolicznym elementem powieści jest oczywiście zapach. W utworze zapachy reprezentują zarówno duszę, jak i społeczną obecność jednostek. Grenouille, Ponieważ nie posiada własnego zapachu, który by go identyfikował, jest postrzegany przez otoczenie jako swego rodzaju „brak”, Pustka: nieistnienie. Nie jest kochany, pamiętany ani brany pod uwagę. To ten brak napędza go w jego podróży.

Grenouille zawsze wiedział, że ma utalentowany węch, ale dopiero gdy poczuł zapach pierwszej dziewicy, zrozumiał swoje przeznaczenie, swoją drogę do humanizacji. Tutaj, Brak tożsamości sprawia, że ​​tworzy perfumy, które czynią go „widocznym” dla innych., co pozwala mu dominować nad wolą otaczających go osób.

Narodziny i marginalizacja

Jean Baptiste urodził się na wysypisku śmieci na obrzeżach miasta, a dzieciństwo spędził w sierocińcach i pracowniach perfumeryjnych, które wykorzystywały jego zdolnościTo otwarcie symbolizuje strukturalną marginalizację tych, którzy przychodzą na świat bez „wartości” dla społeczeństwa. Jednak w przeciwieństwie do odkupionej osoby zmarginalizowanej, Grenouille nie szuka sprawiedliwości, ale raczej subtelnej zemsty, narzucając swoją kontrolę niemowie, która go odrzuciła.

Perfumy jako symbol tożsamości i władzy

Główny bohater pragnie stworzyć idealne perfumy nie tylko z obsesji na punkcie estetyki, ale również dlatego, że w jego wadliwym pojmowaniu świata zapachy mogą zastąpić osobowość. W społeczeństwie przedstawionym przez Süskinda zapach ma większe znaczenie, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.: jest cenniejsze niż słowa i czyny. Jest to ostatecznie krytyka sztuczności jako środka wpływu społecznego.

Wycofanie się do jaskini

Samowolne zamknięcie Grenouille'a w górskiej jaskini, z dala od cywilizacji i najbardziej intensywnych zapachów, ma mistyczny charakter.To rodzaj zejścia do piekła lub w głąb jego świadomości. Tam zdaje sobie sprawę, że bez zapachu nie postrzega siebie jako prawdziwej osoby. Jego epifania popycha go do stworzenia „sztucznej duszy”: perfum, które sprawiają, że kocha i jest kochany.

Ofiary dziewicze

Młode kobiety zamordowane przez Grenouille'a mają wspólną cechę: młodość, urodę i „czystość węchową”. Są symbolami nieosiągalnej doskonałości estetycznej, którą pragnie uchwycić protagonista. Nie zabija ich dla przyjemności seksualnej, lecz po to, by pozbawić ich istoty i uczynić z niej część swojego „arcydzieła”. Zbrodnia przedstawiona jest jako akt sztuki, a nie przemocy, co podkreśla niepokojącą naturę jej etyki.

Filozoficzne przesłanie dzieła

W końcu Perfumy pozostawia kilka przesłań, które można streścić w trzech podstawowych pytaniach: Co czyni nas ludźmi? Jak potężny jest wygląd? I jak daleko jesteśmy gotowi się posunąć, aby znaleźć wartość w naszym istnieniu?

1. Co czyni nas ludźmi?

W całej powieści protagonista jest opisywany jako „człowiek bez zapachu”, co w świecie przedstawionym w opowieści można by przetłumaczyć jako „człowiek bez duszy”. Autor sugeruje, że tożsamość jest nierozerwalnie związana z naszą obecnością sensoryczną w świecie, w którym żyjemy. Jeśli nie jesteśmy postrzegani, czy w ogóle istniejemy?

2. Siła wyglądu

W jego pracy, Süskind sugeruje również, że percepcja może zastąpić rzeczywistość. Dlatego pod koniec powieści perfumy Grenouille'a sprawiają, że ludzie zaczynają czcić go masowo, niemal religijnie. W tym sensie społeczeństwo zaczyna postrzegać go jako anioła lub boga. Jednocześnie wskazuje to na prawdę, że ludzkością łatwo manipulować.

3. Poszukiwanie sensu

Chociaż bohater osiąga swój cel – stworzenie idealnych perfum – odkrywa, że ​​sztucznie stworzona miłość nie ma żadnej wartościOstatnia ironia jest druzgocąca: chociaż posiada moc boga, nie czyni nic, aby potwierdzić jego własne istnienie. Tak więc, niezdolny do prawdziwej miłości lub bycia kochanym, pozwala się pożreć grupie, która pod wpływem perfum uważa go za boskiego.

O autorze

Patrick Süskind urodził się 26 marca 1949 r. w Ambach w Bawarii w Niemczech. Autor studiował historię średniowieczną i nowożytną na Uniwersytecie w Monachium i w Aix-en-Provence. Później, pracował w niemieckiej gazecie Süddeutsche Zeitung. Jego pierwszym dziełem jako pisarza był monolog teatralny zatytułowany Kontrabas, którego premiera odbyła się w Monachium w 1981 roku.

Spektakl ten wystawiono w latach 1984–1985 około pięciuset razy, stając się tym samym najdłużej grana sztuka w języku niemieckim. Dziś nadal jest wystawiany w ośrodkach krajowych i międzynarodowych. Jednak była to publikacja Perfumy co uczyniło z Süskinda legendę.

Pięć najlepszych cytatów Patricka Süskinda

• „Gra na kontrabasie to kwestia czystej siły, muzyka nie ma z tym nic wspólnego”.

• „Zapach to moc, z którą człowiek nie jest zaznajomiony. To wspomnienie, przywołanie. Zapach może zabrać cię w bardzo odległe miejsce, może przenieść cię do zapomnianej przeszłości”.

• „Węch jest jedynym zmysłem, który potrafi przywołać wspomnienia z niemal nieodpartą siłą, niemal tak potężną jak miłość”.

• „Wiesz, jak blisko siebie są miłość fizyczna i kpina, i jak trudno znieść tę drugą! Jakież to podłe!”

• „Jako muzyk orkiestrowy jestem konserwatystą i popieram wartości takie jak porządek, dyscyplina, hierarchia i zasada autorytetu”.

Wszystkie książki Patricka Süskinda

Powieści i sztuki teatralne

• Kontrabas (1981);
• Perfumy (1985);
• Gołąb (1987);
• Historia pana Sommera (1991);
• Walka i inne opowieści (1996);
• O miłości i śmierci (2006).

Skrypty

• Najbardziej normalne szaleństwo (1990);
• Monako Francja (1982);
• Kir royal (1986);
• Rossini (1997);
• O poszukiwaniu i znalezieniu miłości (2005);
• Dziewczyna w czerwieni (2005).