Paloma González Rubio. Rozmowa z autorką literatury młodzieżowej

Paloma González Rubio Urodziła się w Madrycie w 1962 roku. Jest absolwentką filologii semickiej i pracowała w świecie wydawniczym jako korektor, tłumacz i redaktor. Napisz o wszystkim literatura młodzieżowa, ale podpisuje także powieści dla dorosłych. On także wygrał różne nagrody ponadto współpracował z Zenda Libros i RNE. Tutaj wywiad On z nami rozmawiał jego najnowsze powieści i trajektoria zazwyczaj. Bardzo dziękuję za poświęcony czas i życzliwość.

Paloma González Rubio — wywiad

• AKTUALNA LITERATURA: Twoja najnowsza powieść to Neverland, kontynuacja Martwi chłopcy. Co nam w nich mówisz i skąd wzięłaś inspirację? 

PALOMA GONZÁLEZ RUBIO: Właściwie od tego czasu opublikowałam dwie inne powieści Neverland Wydano w październiku 2023 r.: Łapa małpy, (Wydania SM) i Icaro (Oxford Publishing, kwiecień 2024 r.). Pierwsza to powieść opowiadająca o sytuacji molestowania i marginalizacji w tonacji literatury gotyckiej i horroru; druga to opowieść o znaczeniu zdrowia psychicznego i roli opiekunów osób przewlekle chorych. więc martwi chłopcy jako Neverland, opublikowane przez La Esfera azul, są częścią Seria kryminałów dla młodzieży która potępia organizacje przestępcze wykorzystujące nieletnich.

martwi chłopcy mówi nam pierwsza osoba doświadczenie członka młodzieżowego gangu, rannego w bójce, który przegląda kontakty w swoim telefonie, decydując, kogo poprosić o pomoc, co doprowadziło do konfrontacji; Odkrycie czegoś, co burzy jego wizję zespołu, zmusza go do zmiany przemówienia.

Neverland Kontynuuje zniknięcie postaci, która pozostaje zagubiona po ukończeniu poprzedniej powieści i porusza kwestię handlu ludźmi i prostytucji nieletnich. Ten napisany jako scenariusz serialu młodzieżowego, jako czarna powieść i jak A powtarzanie de Peter Pan, w zależności od kierunku działań, którymi się kierujemy. W przypadku pierwszego zainspirował mnie obraz, który widziałem w filmie, który nie miał nic wspólnego z tematem. Wyobraziłem sobie telefon komórkowy, który postać trzymała w mojej głowie i ukazała mi się struktura książki kontaktowej, a wraz z nią fabuła. I tak zaczęła się seria.

Pierwsze czytania

• AL: Czy pamiętasz jakieś swoje pierwsze czytania? A pierwsze co napisałeś?

PGR: Pamiętam, że moją ulubioną lekturą w dzieciństwie była tzw volumen wielu stron ze wspaniałymi ilustracjami Historie braci Grimm. Konkretnie jedna z jego historii naznaczyła mnie na zawsze. Chodzi o śmierć matki chrzestnej. Nie pamiętam tytułu, który by mnie tak zaintrygował. Pamiętam, że byłem pożeraczem opowieści o Wrzosowisko który podsumował fabułę komiksów i umieścił wybór tekstu z oryginalnych opowiadań na lewej stronie. Tak podeszłam do klasyki literatury.

Spośród pierwsze co napisałem, w wieku pięciu lub sześciu lat, był historia, w której kosmita przybył na Ziemię na Boże Narodzenie. Ponieważ byłem kiepski w rysowaniu, ilustrowałem go wycinkami z komiksów i czasopism, żeby było tak samo jak z opowiadaniami, które mi czytał, nawet obwiązałem go wełnianą nitką.

Autorzy i postacie

• AL: Czołowy autor? Możesz wybrać więcej niż jeden i ze wszystkich okresów. 

PGR: Więcej niż czołowi autorzy, Mam książki przy łóżku. W tym sensie nie jestem mitomanem, a pożeraczem współczesnej literatury: hiszpańskiej, portugalskiej, anglosaskiej. Logicznie rzecz biorąc, prawie połowa moich lektur to literatura dla dzieci i młodzieży. W LIJ staram się niczego nie przegapić de Alfredo Gómez Cerdá, Beatriz Giménez de Ory, Rosa Huertas, Mónica Rodríguez, Ricardo Gómez, Jorge Gómez Soto, Ana Alcolea, David Lozano, David Fernández Sifres, Gonzalo Moure, Patricia García Rojo, Chiki Fabregat, Rafael Salmerón lub Marina Tena. Nie sposób przytoczyć tylko jednego. Każdy autor fascynuje Cię z innego powodu. Każdy (a wielu pominąłem) ma książkę, która cię urzeka, sposób patrzenia na świat, który odkrywa przed tobą coś innego.

• AL: Jaką postać chciałbyś poznać i stworzyć? 

PGR: Bardzo chciałbym spotkać się i stworzyć kapitan nemo, wydaje mi się kwintesencją bohatera romantycznego.

Zwyczaje i gatunki

• Masz jakieś szczególne hobby lub nawyk, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie? 

PGR: W momencie czytania, żadnego mania. Kiedy piszę, przywiązuję kostkę do nogi biurka. dopóki nie dojdę do 50. strony moich powieści, do momentu, w którym nie będę już w stanie jej odłożyć, a pisanie stanie się już kompulsywne i nie będę już polegać na wymówkach, by wstawać co dziesięć minut. Kolejnym hobby jest codzienne pisanie lista muzyki otoczenia każdy z moje historie odzyskać sentymentalną atmosferę.

• AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić? 

PGR: Piszę ziemia i zniszczyći jest mi obojętne, gdzie to zrobić. Dla mnie przestrzeń jest w muzyce i historii. To jedyna rzecz, którą widzę, kiedy piszę. Wolę pisać rankiem, zaczynam zaraz po śniadaniu, ale kończę na tym o dowolnej porze dnia.

• AL: Jakie inne gatunki lubisz? 

PGR: Bardzo podoba mi się npowieść introspekcja, terror, literatura, o której mowa magia, bardziej niż w tonacji fantastycznej w tonacji tajemnicy. 

Paloma González Rubio — Obecna prognoza

• AL: Co teraz czytasz? I piszesz?

PGR: Czytam grecka przygoda, autorstwa Marii José Solano, y Małe śmiertelne rany, esej Beléna Gopegui. I on też na mnie spogląda Szary wilkprzez Maite Carranzę, Mam zamiar zacząć jak tylko skończę któryś z dwóch, który mam w ręku.

A jeśli chodzi o to co piszę, to jestem w ostatnie strony współczesnej powieści przygodowej, z czego bardzo się cieszę.

• AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza?

PGR: Sądząc po ogromnej liczbie wydawanych tytułów, moment może wydawać się znakomity. Trudność polega na tym, że tytuły wykraczają poza swój wygląd, żeby przetrwały usunięcie z tablic informacyjnych, żeby miały czas na odnalezienie swoich czytelników. A czytelnikom też trudno jest znaleźć ich książki, dlatego to, co wydaje mi się najbardziej godne uwagi w obecnej panoramie, to rola recenzentów i polecających lektury na portalach społecznościowych, bo to oni starannie selekcjonują spośród wielu tytułów i wiedzą, jak je znaleźć. zaprezentuj Planujesz potencjalnym czytelnikom odnalezienie książki, która ich uwiedzie.

• AL: Jak się czujesz w związku z chwilą, w której żyjemy? 

PGR: Nie radzę sobie z tym dobrze, bo z nieufnością nie da się dobrze żyć i Nie ufam jakimkolwiek dyskursom ideologicznym. Okazywanie krytycznego ducha, nie trzymanie się wiernie haseł tego czy innego wystąpienia, gwarantuje niewygodną etykietę, ogranicza swobodę wypowiedzi zarówno w sferze prywatnej, jak i publicznej. Mam nadzieję, że nowe pokolenia będą wiedziały, jak uwolnić się od tego jarzma, które instrumentalizuje obywateli do stawiania interesów polityków na pierwszym miejscu, co odwraca naszą uwagę od tego, co naprawdę istotne i zakłóca nasze współistnienie.