Arantxa Rufo. Wywiad z autorką Espira

Arantxa Rufo urodził się en Madryt w 1979 r. Od dzieciństwa pasjonowała się literaturą, nie rozważała jednak poświęcenia się jej, choć jak twierdzi, całymi dniami marzyła o historiach przy akompaniamencie muzyki, którą zawsze wszędzie ze sobą nosiła. Badanie Inżynieria dźwięku technicznego, ale jego kariera ostatecznie skierowała się w stronę świata informatyki i projektowania graficznego. Z czasem jednak zaczęła pisać i obecnie jest autorką powieść kryminalna i thriller. Opublikowano już cztery: W centrum uwagi, krew na rękach y Espira, które są częścią trylogia Duchi samodzielną powieść Zed nie żyje.

W tym wywiad opowiada nam o tym ostatnim tytule z trylogii, Espira, ale także wiele innych spraw. Dziękuję za poświęcony czas i życzliwość.

Arantxa Rufo. Wywiad

• AKTUALNA LITERATURA: Twoja najnowsza powieść nosi tytuł Espira. Co nam w nim mówisz i skąd czerpałaś inspirację? 

ARANTXA RUFO: Espira jest konkluzja do trylogia Duch, z wynajętym zabójcą i ścigającym ją policjantem. 

Zawsze powtarzam, że pierwsza część tej trylogii miała być odrębną powieścią, bez kontynuacji, a jednak czytelnicy domagali się drugiej części, bo chcieli dowiedzieć się więcej. Pomysł za tę najnowszą powieść, Espira, Wyszło mi to na myśl, gdy pisałem drugą część, krew na rękach, a gdy tylko skończyłem tamtą, zacząłem od tej, bo w głowie już odkryłem, jak zakończyła się ta historia.

• AL: Czy pamiętasz jakieś swoje pierwsze czytania? A pierwsze co napisałeś?

AR: Pamiętam, że jak byłam mała, bardzo lubiłam powieści pt Piątkaprzez Enid Blyton. Wcześniej czytałam już sporo, trochę klasyków przygodowych dla dzieci, ale to chyba te, które zrobiły na mnie największe wrażenie.

Pierwszą rzeczą, którą napisałem, było opowiadanie fantastyczno-naukowe, Miałem około dziesięciu lat, kiedy kosmici najechali moją szkołę, ha, ha, ha!

• AL: Czołowy autor? Możesz wybrać więcej niż jeden i ze wszystkich okresów. 

AR: Moim ulubionym pisarzem jest Stephen King, bez wątpienia. Ze wszystkich stylów i wszystkich epok.

Postacie, zwyczaje i gatunki

• AL: Jaką postać chciałbyś poznać i stworzyć? 

AR: Cóż za dobre pytanie! Słuchaj, to nie ma nic wspólnego z moim stylem, ale Pani Havishamz Wielkie nadzieje, to postać, którą tak lubię, że sama chętnie bym ją stworzyła. Chociaż spotkałem ją osobiście, nie jest to szaleństwo. Co za harpia.

• AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie? 

AR: Myślę, że można to nazwać manią pisać ręcznie. Dawno temu odkryłam, że łatwiej mi było to zrobić w ten sposób, ze względu na przepływ pomysłów i szybkość ręki, a inaczej nie potrafię. Następnie, po ukończeniu wersji roboczej, przesyłam ją do komputera i rozpoczynają się wszystkie fazy weryfikacji.

• AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić? 

AR: Zdecydowanie wolę, to jedyny moment, kiedy mogę. Kiedy wracam z pracy, na kilka godzin gdy jestem sam w domu i panuje cisza i spokój, w mój stółW mój róg. Błogosławiona chwała.

• AL: Jakie inne gatunki lubisz? 

AR: Prawie mogę ci to powiedzieć wszystko. Lubię zmieniać gatunki, więc się nie nudzę. kocham terror, science fiction, mniej dotykam powieści historycznej, ale także i dramat. 

Obecna prognoza

• AL: Co teraz czytasz? I piszesz?

AR: W tej chwili jestem z Wąska ścieżka między pragnieniamiz Patricka Rothfussa. W oczekiwaniu na zakończenie Kronika zabójcy królów, Podpisuję się pod każdym opowiadaniem lub opowiadaniem, które publikujesz, ponieważ uwielbiam bohaterów, którzy są częścią tego fantastycznego świata.

• AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza?

AR: Nie wiem. Myślę, że w pewnym sensie jest to lepsze, ponieważ Self-publishing dał głos wielu nowym autorom a tradycyjni wydawcy muszą dostosować się do tej zmiany. Mam też wrażenie, że czyta się coraz więcej. Od czasu pandemii wskaźniki czytelnictwa i sprzedaży nie przestały rosnąć, a nawet niektóre zjawiska literackie przeciągają się Mam miliony czytelników, co jest fantastyczne.

Jednak ta panorama nigdy nie była prosta i zawsze można poprawić.

• AL: Jak radzisz sobie z obecnym momentem, w którym żyjemy? 

AR: Ze strachem, z frustracją, ze strachem przez groźbę powrotu do czasów i sytuacji, które zdawały się być pozostawione za sobą. To skomplikowany czas pod względem społecznym i politycznym, a kiedy już wierzyliśmy, że wszystko pójdzie do przodu, spotykamy grupy, które chcą wrócić. Powracają przemoc, konfrontacje, niestabilność i ogólnie myślę, że choć na ciele tego nie doświadczamy, wszyscy boimy się i martwimy o przyszłość.