Wycieczka po najsłynniejszych książkach Borgesa

Mówienie o Borgesie to mówienie o Literaturze, zatem z wielką literą na początku. Argentyński autor, znany z publikacji takich książek jak Fikcje y Aleph, jest uważany za kluczową postać w świecie literatury i upamiętniany przez wielu za swoją twórczość beletrystyczną, eseistyczną, poetycką i tłumaczeniową. Wśród jego miejsc wspólnych znajdują się sny, labirynty i biblioteki.

Borges jest inspiracją nie tylko dla doświadczonych autorów, ale na szczęście także dla młodszych, którzy widzą w nim niewidzialnego, ale stałego mentora, do którego mogą się zwrócić, gdy tylko mają wątpliwości. Jeśli chcesz wziąć udział w kursie mistrzowskim literatury lub zagłębić się w umysł jednego z najgenialniejszych autorów wszech czasów, Zapraszamy na wycieczkę po najsłynniejszych książkach Borgesa.

Krótki życiorys

Jorge Francisco Isidoro Luis Borgeslub, dokładniej, Jorge Luis Borges, Urodził się 14 czerwca 1899 roku w Buenos Aires w Argentynie. Od najmłodszych lat był pod wpływem dwóch nurtów myśli: wojskowego i literackiego, ponieważ zarówno jego rodzina ze strony ojca, jak i matki dzieliła oba zawody. Ponadto jego ojciec, prawnik, nauczył go uwielbiać literaturę od najmłodszych lat, czyniąc z niego miłośnika poezji.

W związku z tym Jorge Luis Borde stwierdził w latach 70., że jego ojciec „objawił mu moc poezji: „Fakt, że słowa są nie tylko środkiem komunikacji, ale także magicznymi symbolami i muzyką”. Jego matka z kolei nauczyła się angielskiego od męża, co dało jej możliwość przetłumaczenia kilku dzieł na hiszpański. I tak Jorge dorastał, otoczony książkami, językami, kulturami i marzeniami.

Podejście do literatury

Borges jest jednym z tych dziwnych i cudownych przypadków, osiąganych tylko przez nieśmiertelnych, gdzie osoba wydaje się, od urodzenia, że ​​przybyła, aby oświetlić świat. Można to dostrzec w słowach samego autora, który W latach siedemdziesiątych wyjaśnił, że „najważniejszym faktem” jego życia była biblioteka o swoim ojcu, stwierdzając, że w wieku 71 lat nigdy nie opuścił tego miejsca.

Wspomniane wydarzenie nie jest małym osiągnięciem, ponieważ definiuje, a w dużej mierze, życie i twórczość Jorge Luisa Borgesa. Autor nauczył się czytać i pisać w wieku czterech lat., a osiemnaście miesięcy później pobierała już pierwsze lekcje u brytyjskiej guwernantki. Dokładnie rok później napisała swoje pierwsze opowiadanie, które nazwała Zabójczy daszek, inspirowane stronami Don Kichot.

Młodzieńcza obietnica i sukces

W wieku jedenastu lat nie tylko przeczytał Oscara Wilde’a, ale także przetłumaczył z ojczystego angielskiego jedno z najważniejszych dzieł tego autora: Szczęśliwy książęW latach I wojny światowej Borges wraz z rodziną przeprowadził się do Genewy w Szwajcarii, gdzie autor ukończył naukę w liceum Lycée Jean Calvin. Tam Chwalono go za inteligencję i wiedzę, czytał najważniejszych dziennikarzy nurtu realistycznego.

Lubił i studiował także poetów ekspresjonistycznych i symbolistycznych, zwłaszcza Rimbauda. Jednocześnie poznał Schopenhauera, Nietzschego, Mauthnera, Carlyle'a i Chestertona, których czytał w ich językach oryginalnych tylko za pomocą słownika. W tym samym czasie napisał swoje pierwsze wiersze w języku niemieckim i francuskim.

Od tego czasu nigdy nie przestał pisać. Później podróżował i wrócił do Buenos Aires, gdzie zaprzyjaźnił się z kilkoma znanymi pisarzami i opublikował swoje pierwsze książki. Od 1930 do 1950 roku wyjaśniał magię, fantasy i surrealizm za pomocą kilku swoich najbardziej znanych dzieł, w tym Powszechna historia hańby, Fikcje y Aleph. Niestety, autor zmarł w 86 roku w wieku 1986 lat w Szwajcarii.

Najbardziej znane książki Borgesa

Fikcje (2011)

Ta antologia opowiadań jest do dziś uważana za jedno z najlepszych dzieł Jorge Luisa Borgesa. Książka składa się z szesnastu opowiadań, które same w sobie są dziełem sztuki współczesnej narracji. Tutaj, Borges bada to, co detektywistyczne, fantastyczne, nierealne i wyimaginowane w takich opowiadaniach jak „Śmierć i kompas”, „Loteria w Babilonie”, „Okrągłe ruiny” i „Tlön, Uqbar, Orbis Tertius”.

Ponadto, W książce tej znajduje się opowiadanie, które zyskało miano najlepszego w dorobku autora: „Południe”. Z drugiej strony – choć pozostawienie tego szczegółu na koniec nie sprawia, że ​​jest mniej ważny – tom ten zawiera też bardzo szczególną historię, z której wyłania się jeden z najbardziej wzruszających i inspirujących początków jakiejkolwiek książki napisanej przed tą książką i po niej.

• «Nikt nie widział, jak wysiadał w jednomyślną noc, nikt nie widział bambusowej łodzi tonącej w świętym błocie, ale w ciągu kilku dni nikt nie zignorował faktu, że ten małomówny człowiek przybył z Południa i że jego ojczyzna była jedną z nieskończonych wiosek, które znajdują się w górę rzeki, na gwałtownym zboczu góry, gdzie język Zend nie został skażony greką i gdzie trąd jest rzadkością.»

Aleph (2011)

Książka ta, wydana po raz pierwszy w 1945 r., łączy na swoich stronach jeden z najbardziej fundamentalnych tropów literatury Borgesa: nieskończoność. Wszyscy autorzy — mali, średni i duzi — są opętani jednym lub większą liczbą transcendentnych elementów. Dla Borgesa, oprócz snów, labiryntów, jego miasta i jego biblioteki, zainteresowanie było tym, co się rozwija dalej, na zawsze. Możemy łatwo znaleźć wyżej wymienione na początku opowieści Aleph:

• „W upalny lutowy poranek, kiedy Beatriz Viterbo zmarła, po władczej agonii, która ani na chwilę nie zniżyła się do sentymentalizmu czy strachu, zauważyłem, że żelazne billboardy na Plaza Constitución odnowiły jakąś reklamę blond papierosów; fakt ten mnie zabolał, ponieważ zrozumiałem, że nieustanny i rozległy wszechświat już się od niej oddala i że ta zmiana była pierwszą w nieskończonej serii”.

Książka z piaskiem (2011)

Biorąc pod uwagę, że po raz pierwszy została wydana w 1979 r., w przededniu jego śmierci, można powiedzieć, że jest to niezbędna książka Borgesa, którą powinien przeczytać każdy, kto chce zrozumieć myśl i wyobraźnię argentyńskiego pisarza. Oparta na trzynastu mistrzowskich utworach, Autor porusza tematy, które stały się częścią jego zainteresowań i marzeń.

W tym tomie ego i superego zajmują centralne miejsce, jako pozornie ulotne zauroczenie, przedsięwzięcie tak wielkie, że jego strukturę i treść można pomylić z kosmosem i innymi przejawami świadomości, kreatywności, refleksji i ostatecznych wniosków Borgesa. Jest to wiarygodny przykład jego duszy, jego miłości do literatury i jego sposobu postrzegania świata.

• „Pamiętam jej delikatną postawę, co jest cechą niektórych bardzo wysokich osób, jakby ich wzrost przyprawiał ich o zawrót głowy i wyginał w łuk.”

Twórca (2012)

Aby zakończyć tę krótką listę, wybraliśmy jeden z najbardziej osobistych tomów autora, który jednocześnie obejmuje wszystkie lub większość literackich zainteresowań Borgesa. Spośród stron tego materiału, tak różnorodnego pod względem tematów i gatunków, jak własna biblioteka autora, możesz znaleźć wiersze, eseje, opowiadania i refleksje, inspirowane niektórymi uniwersalnymi faktami, a inne głęboko lokalne.

• „Bóg stworzył noce wypełnione marzeniami i kształty luster, aby człowiek czuł, że jest odbiciem i próżnością”.