Medytacje
Medytacje, Myślący o Ponadto — w tłumaczeniu z języka greckiego Τὰ εἰς ἑαυτόν, Ta eis heautón, co dosłownie oznacza rzeczy dla siebie— to utwór literacki złożony z szeregu refleksji, które napisał cesarz rzymski i filozof Marek Aureliusz. Według przekazów powstał on w latach 170-180 i najwyraźniej nie posiada chronologii.
Ten stoicki esej ma dwanaście tomów i jest w istocie jedyny w swoim rodzaju. Z drugiej strony jego treść zdaje się obejmować ostatnie lata życia Marka Aureliusza, zwłaszcza jeśli chodzi o jego sposób myślenia i działania w samotności, kiedy mógł się zastanowić. Wiele z tych refleksji pozostaje aktualnych do dziś, co świadczy o ich aktualności i mądrości ich autora.
Streszczenie Medytacje przez Marka Aureliusza
Rozmyślania o życiu: swoim i innych
Marek Aureliusz był człowiekiem, który miał wielu nauczycielinie tylko tych, którzy mieli obowiązek go uczyć, ale także tych, których on sam postanowił się uczyć. W myślach małe, ponumerowane akapity, które pisał w tych samotnych chwilach na jawie, Podziękował swoim trenerom za to, czego mógł się od każdego z nich nauczyć. Przynajmniej to odpowiada tzw Książka 1.
Początek Książka 2autor poświęca się pisaniu dla siebie notatek i zdań autobiograficznych. Wiadomo, że żadna inna postać w starożytnym świecie nie dała swoim czytelnikom tak szczerego, głębokiego i osobiście filozoficznego świadectwa jak ten cesarz, który musiał nosić napierśnik i fiolet wojownika w obliczu zagrożenia dla ogromnego imperium.
Dążenie do doskonałości
Ze względu na złożony kontekst, w jakim został znaleziony Roma W czasach Marka Aureliusza nie mógł on mieć nadziei na ustanowienie republiki na wzór platońskiej. Jednakże, Zarówno jego własne teksty, jak i to, co napisali o nim inni autorzy, wskazują, że zawsze starał się zachowywać jak stoicki filozof. i godnym obywatelem Wiecznego Miasta, i osiągnął to, przewyższając jako ikona.
Można to zobaczyć w jego dziwnym pamiętniku, w którym uchwycił swoje niepewności, wdzięczne wspomnienia swoich nauczycieli i przyjaciół, rady, które sam sobie powtarzał, swoją beznadziejność, chwile radości i miłość do swojego kraju. Dzięki temu wszystkiemu, Marek Aureliusz zdołał napisać jedno z najdoskonalszych dzieł na temat tego, jak powinno wyglądać zarządzanie państwem.
Zadowolony z Medytacje przez Marka Aureliusza
Z rozdziału XII, Książka zawiera refleksje na temat kondycji człowieka, wszechświata, życia, śmierci, losu, stworzenia, śmiertelność i wartości, którymi ludzie powinni lub powinni się inspirować. W ten sposób autor zdaje się pochłonąć i przyjąć melancholijną narrację, uznając imperium rzymskie i zarządzanie nim za niezadowalający i smutny obowiązek.
Cesarz powraca do stanowiska stoickiego z punktu widzenia znaczenia człowieka w stosunku do bogów, a także powierzchowność ludzkich przedstawień. Marek Aureliusz sprawiał wrażenie dostosowania się do najwyższych mocy, które rządzą światem, pełniąc rolę mędrca i filozofa, nawet jeśli ma tendencję do ucieczki od świata i materialnej natury życia.
„Bezsens” istnienia
Po długim namyśle i w obliczu nieuniknionej możliwości, że świat może nie mieć żadnego sensu, mądry człowiek nie ma innego wyboru, jak tylko cofnąć się własnymi krokami i nadać bardziej znaczącą wartość swojej indywidualnej egzystencji. Podobnie jak Seneka, Marek Aureliusz uważał, że dusza jest oddzielona od ciała i składa się z ducha, pneuma, oddech życiowy i intelekt.
To właśnie ta uchwała określiła jego panowanie w Cesarstwie Rzymskim. Marek Aureliusz Swoją rolę regenta pełnił ze stoicyzmem, ale jednocześnie miał poczucie bezużyteczności i bezsensu które mają tendencję do utrzymywania irracjonalności istot ludzkich, co tylko utrudnia ich działania w dążeniu do ewolucji i oświecenia duszy, tworząc cykl frustracji, który jest trudny do przerwania.
Pojawienie się Medytacje Marka Aureliusza na ziemiach iberyjskich
W 1528 roku w Sewilli Złota Księga Marka Aureliusza, co wzbudziło podziw i zainteresowanie opinii publicznej cesarzem rzymskim. Tom ten został napisany przez Antonio de Guevarę, który później go rozszerzył książęta czuwają Następny rok.
Powieść doczekała się 58 wydań przetłumaczonych na kilka języków, docierając do całej Europy. Mimo braku danych historiograficznych i oczywistego odwołania się do wyobraźni hiszpańskiego duchownego, książka odniosła zaskakujący sukces. To właśnie w tym kontekście apogeum postaci cesarza Medytacje przez Marka Aureliusza.
5 najlepszych medytacji Marka Aureliusza: Księga 1
- „Od mojej matki: szacunek dla bogów, hojność i powstrzymywanie się nie tylko od czynienia zła, ale nawet od narażania się na takie myśli; tym bardziej oszczędność w stylu życia i dystansowanie się od stylu życia typowego dla bogatych”;
- „Od mojego pradziadka: nie uczęszczający do szkół publicznych i korzystający z dobrych nauczycieli w domu i rozumiejący, że na takie cele trzeba hojnie wydawać”;
- „Od mojego nauczyciela: nie jestem z frakcji Zielonych ani Niebieskich, ani nie jestem zwolennikiem parinularios ani escutarios; znoszenie zmęczenia i brak potrzeb; praca z własnym wysiłkiem i powstrzymywanie się od nadmiernych zadań oraz nieprzychylne przyjęcie pomówień”;
- „Od Fronto: zatrzymawszy się, aby pomyśleć o tym, czym jest zazdrość, przebiegłość i hipokryzja tyrana i że w ogóle ci spośród nas, których nazywa się „eupatrydami”, są w pewnym sensie niezdolni do uczuć”;
- „Od Katullusa: nie przywiązywać małej wagi do skargi przyjaciela, nawet jeśli okazała się bezpodstawna, ale starać się utrwalić zwykłe relacje; serdeczna pochwała nauczycieli, jak pamiętamy, że to uczynili Domicjusz i Atenodot; „prawdziwa miłość do dzieci”.