Mieszkańcy Bilbao rodzą się, gdzie chcą
Mieszkańcy Bilbao rodzą się, gdzie chcą —O Ród Bilbao naissent où ils veulent, pod oryginalnym tytułem w języku francuskim – to powieść autobiograficzna napisana przez hiszpańską reżyserkę, aktorkę, scenarzystkę i autorkę Maríę Larreę. Praca ukazała się po raz pierwszy w 2022 roku nakładem wydawnictwa Grasset. Później została przetłumaczona na język hiszpański przez Alicię Martorell i wydawnictwo Alianza.
Powieść trafiła na półki hiszpańskojęzycznej publiczności 19 października 2023 r. Od tego czasu otrzymał w większości pozytywne opinie od wyspecjalizowanych krytykówi zmiksowany przez czytelników, uzyskując 3.7 z 5 gwiazdek na Amazon i 3.86 z 5 gwiazdek w Goodreads, co daje regularną notatkę, która jednocześnie budzi ciekawość i chęć przeczytania tego tomu.
Streszczenie Mieszkańcy Bilbao rodzą się, gdzie chcą
Dwa razy w życiu
Akcja powieści rozgrywa się w dwóch ramach czasowych, które składają się na złożoną i wyniszczającą historię rodzinną. Pierwsza dotyczy powojennej Hiszpanii, druga dotyczy Paryża XXI wieku. Przez nich autorka rekonstruuje osobisty dramat dotyczący poszukiwania tożsamości, który zajmuje środek fabuły książki. To opowieść o życiu Marii Larrei i jej wyjątkowej rodziny.
W szczególności pisarz koncentruje się na opowiadaniu o istnieniu Victorii i Juliana, ich rodziców, którzy dorastali w strasznych warunkach, takich jak między innymi przemoc, wygnanie, porzucenie, samotność, niepewność, bieda. Jednak coś, co charakteryzuje te postacie, to czułość i nadzieja, którą przekazują pomimo całego cierpienia, przez które musieli przejść.
Początek odkrywania tożsamości
Mieszkańcy Bilbao rodzą się, gdzie chcą To powieść zbudowana z pamięci, list miłosny do Victorii i Juliana. Jednakże, to wciąż fikcja, większość z nich to niemal mitologiczna historia prawdziwych wydarzeń: to opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Kiedy María Larrea miała 27 lat, dowiedziała się, że ludzie, którzy ją wychowali, nie byli jej biologicznymi rodzicami.
Od tego czasu Miał obsesję na punkcie badania swojego pochodzenia w taki sam sposób, w jaki miał obsesję na punkcie badania historii rodziny. od przyjaciół, sąsiadów i współpracowników, co skłoniło ją do pisania scenariuszy do filmów i filmów krótkometrażowych. W ten sposób odkryła, że Julián i Victoria adoptowali ją nielegalnie w Bilbao, co było bardzo powszechne w Hiszpanii w czasach dyktatury.
Trzy historie porzucenia, trójka osieroconych dzieci
W ten sposób trzy życia zaczynają się w dwóch liniach czasowych, zaczynając od biografii Juliána., którego matka-prostytutka zostawiła porzuconą przed drzwiami niektórych jezuitów w czerwcu 1943 r., gdy był noworodkiem. Niedługo potem, w Galicji, nieznana kobieta urodziła małą Wiktorię, a następnie oddała ją pod opiekę sióstr z klasztoru, bez pochodzenia.
Śledztwo Marii prowadzi ją z Paryża, z którego pochodziła, do Bilbao, gdzie znajdują się ślady jej biologicznych rodziców, ich motywacje i anegdoty z samego miasta, które staje się kolejnym bohaterem powieści. Autorka twierdzi, że inspirowały ją takie nazwiska, jak Almodóvar, Truffaut, Manuel Vilas i Delphine de Vigan.
Dziedzictwo sierot
Chcąc chronić rodziców przed analizą i pochopną krytyką, María Larrea zapewnia, że dziedzictwem, które jej pozostawili, jest ich miłość, co napędza ją do doceniania jedno z jego ulubionych wyrażeń Manuela Vilasa na 5-lecie wydania zamówienie, „Pamięć jest jedną z najbardziej tajemniczych form miłości”. Bez wątpienia jest to powieść napisana prosto z serca.
W tym samym czasie jego zbieranie danych o Bilbao i przypomnienie różnych historii z dzieciństwa skłoniło ją do takiego myśleniagdzieś, ukryty, Jest jeszcze ta ciemna Hiszpania, o której nikt nie chce pamiętać. Albo przynajmniej jego przebłysk wypisany na twarzach wszystkich dzieci porzuconych i adoptowanych w niezwykły sposób dzięki okresowi Franco.
Ci z Bilbao rodzą się tam, gdzie chcą, to powieść literacka
Mogłoby się wydawać, że „powieść literacka” jest zbędna, ale nie. Istnieje niezliczona ilość książek narracyjnych, które nie są literaturą i nie udają, że są literaturą. Ale Praca Maríi Larrei zawiera elementy pasujące do koncepcji, takie jak różne lektury, jakie oferuje dzięki wybranym strukturom, oraz małe rozdziały ze skokami w czasie, które służą ukazaniu trudnej rzeczywistości frankistowskiej Hiszpanii.
Później, Te krótkie sekcje przeplatają się z bardziej intymną narracją, która podejmuje znacznie bliższe problemy.. Ponadto zapewniono skuteczną równowagę między humorem i dramatem, a także całkowitą kontrolę nad wyglądem postaci, scenerią i warstwami, które ulegają rozwikłaniu w miarę zakładania różnych anegdot, krajobrazów i okresów historycznych.
O autorze
María Larrea urodziła się 2 listopada 1979 roku w Bilbao w Hiszpanii. Dowiedziawszy się, że została adoptowana, odkryła, że jej biologiczna matka należała do baskijskiego wyższego społeczeństwa. Pewność wczesnego pochodzenia pozwoliła jej przyjąć bardziej stoicką postawę wobec własnego macierzyństwa, którym żyje dzięki dwójce dzieci. W 2002 roku ukończył studia filmowe i kontynuował naukę w La Fémis.
Jego rodzice przenieśli się z Bilbao do Francji, gdzie zajmowali się polerowaniem butów i portierami w teatrze, więc nie mieli zbyt dużo pieniędzy. Niemniej jednak, Zaszczepili córce miłość do sztuki, co doprowadziło ją do pracy jako aktorka, scenarzystka, reżyserka i wreszcie pisarka. W swojej karierze otrzymał wiele nagród, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych.
Do najważniejszych należą Nagroda Publiczności za scenariusz pierwszego filmu fabularnego na festiwalu Premiers Plans w Angers (2018), Nagroda za pierwszą powieść (2022), Nagroda za najlepszą powieść od France Télévisions oraz Nagroda za najlepszy debiut przyznany przez Les Inrockuptibles w kategorii Pierwsza powieść, wszystkie te nagrody zostały im przyznane w tym samym roku.